Wśród łuków, złoceń, dzwonników z kościelnych wież, gdzieś na obrzeżach jest szklana dzielnica. Paryskie szklane domy obdarte z ducha miasta dumnie wypinają swoje błyszczące ściany. W szklanych domach pracują szklani ludzie o duszach ze szkła. Zjadają się, męczą i gubią w szklanych korytarzach. Szukają szklanych drzwi do szklanego nieba.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz